गुरुवार, १८ ऑगस्ट, २०११

जगणे

जगण्याचा हा अपुला हेतू
पोटासाठी फक्त भाकरी
दडवून स्वप्ने खिशात; धरतो
संसाराची बरी चाकरी

अतृप्तीतून तृप्ती शोधत
उगा मधाचे बोट लावतो
दो मिनिटांच्या शृंगारातून
मला वाटते देव पावतो

चौकटीतल्या पोकळीत मी
उगीच जगतो, उगीच मरतो
अमृत सोडून आयुष्यातील
हलाहलाचा हिशेब करतो

कवी: उमेश कोठीकर

इथे चाल ऐका.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत: